Dwangneurose uit de taboesfeer!

In Nederland krijgt ongeveer 1,15 % van de bevolking te maken met een dwangneurose.

1 % van de bevolking heeft te maken met een vorm van autisme.

Barry doet zijn verhaal aangezien hij met beide stoornissen momenteel te maken heeft!

….’’ik kan het niet meer alleen’’…..

Barry, werkzaam bij een leverancier van flipperkasten, o.a. bekend van the Big Lebowski, vertelt openhartig over zijn leven met dwang en autisme. Daarmee wil hij het vooral ook bespreekbaar maken en de stigma’s die er zijn over mensen met autisme, welke inderdaad nog zeker heersen, aan de orde brengen.

Barry is vrolijk, intelligent, werkt én heeft zijn eigen huis maar moet bij nieuwe contacten altijd eerlijk zijn en maar met de deur in huis vallen; ik heb autisme. Dat zou mensen juist nieuwsgierig moeten maken naar de persoon zelf, maar helaas wekt dit alleen maar medelijden en afwijzing op.

Barry zijn ouders begrijpen hem, maar zitten, zoals vele ouders in Nederland, vaak met hun handen in het haar over professionele hulpverlening. Zij staan kort bij en hebben het daarmede heel lastig. Barry krijgt momenteel nog alle ondersteuning. Zijn jobcoach probeert hem zoveel mogelijk in de dagelijkse gang van zaken op het werk te ondersteunen en hem te brengen tot zelfstandigheid.

Wij zijn bij hem thuis en interviewen hem.

Barry, hoe is je dwang ontstaan?

Barry heeft bij zijn vorige werkgever ontslag genomen. Hier heeft hij graag gewerkt, maar hij had zijn droombaan gevonden! Hij kon van zijn hobby zijn werk maken! Na zijn ontslag kwamen gevoelens vrij van onzekerheid en twijfels omdat hij zich perfect wilde presenteren en met een schone lei wilde beginnen (iets wat ook bij Barry hoort op de een of andere manier).

Het piekeren startte vanaf dat moment.

Dit uitte zich bij Barry vooral eerst in het verkeer. Hij heeft al jaren een rijbewijs en rijdt heel voorzichtig en zeker. De uiting van de dwang betrof vaak het dubbelchecken links, rechts en weer opnieuw. Daarnaast een aantal malen rondjes op de rotonde rijden en ook serieuze dwanggedachtes om te checken of hij niemand had geraakt.

Barry en zijn familie raakten hierdoor in paniek. Barry was bang; ‘’ik kan het niet meer alleen!’’ De schreeuw om hulp werd gehoord en er werd buiten medicatie een traject ingezet. Barry en zijn omgeving kregen hierbij handvaten om met signalen om te gaan. Een hele klus.

…’’hoor je niks, is er niks’’…. ga daar maar eens mee om in je dwang.

Het Barry-Brein snapt dit, maar het Dwang-brein nam graag over.

De volgende stappen die genomen moesten worden waren het zelf oplossen van opkomende vragen en controledwang. Met zijn coach Bart werd op de werkplek gewerkt aan het stukje realiteit; als de coach niks doet of zegt, heb ik dus niks fout gedaan.

Inmiddels wordt het rondjes rijden en dubbelchecken in het verkeer minder, echter de weg is nog niet helemaal vrij voor Barry en er dient een hulplijn te komen welke zowel bekend is met autisme en dwang.